Lekkende hartklep
Diagnose
Bij een vermoeden van een lekkende hartklep zal de arts eerst uw hart beluisteren met de stethoscoop. Als er bloed vanuit de hartkamer via de aangedane hartklep in de hartboezem stroomt, is dat via de stethoscoop goed te horen. Hieronder volgen verdere onderzoeksmethodes om een lekkende hartklep vast te stellen.
Hartfilmpje
Elektrocardiografie (een ECG of hartfilmpje) is een onderzoeksmethode waarbij de elektrische activiteit van het hart wordt vastgelegd en waarmee een afwijkende hartslag of schade aan de hartspier aangetoond kan worden. Bij een röntgenopname van de borstkas zijn een eventuele vergroting van de boezem en vochtophopingen in de longen (oedemen) goed zichtbaar. Door een hartkatheterisatie kan onder andere worden bepaald hoe groot de hoeveelheid bloed is die bij elke hartslag vanuit de hartkamer door de aangedane hartklep terugstroomt naar de boezem.
Hartecho
Een van de meest doeltreffende onderzoeken voor het vaststellen van een lekkende hartklep is een echocardiografie, ook vaak hartecho genoemd. Hierbij worden beelden van het hart gemaakt met behulp van geluidsgolven. De arts kan dan zowel de terugstroming van bloed vanuit de kamer naar de boezem als de vergroting van de boezem zien. Een echocardiografie kan uitwendig (transthoracale echocardiografie) en via de slokdarm ook inwendig (transoesofagale echocardiografie) worden uitgevoerd.
Bij een zogenaamde stress-echocardiografie levert de patiënt een lichte inspanning op een fiets-ergometer om de hartslag te versnellen, omdat bij een onderzoek in rusttoestand de ernst van de aandoening lastig is in te schatten. Als dit om gezondheidsredenen niet mogelijk is, dan kan de hartslag bijvoorbeeld ook worden versneld door een bal van schuimrubber meerdere malen snel samen te knijpen, zodat de lekkende hartklep beter zichtbaar wordt.
